Wat je ook doet, doe het als een malle.
De namen in onderstaand verhaal zijn gefingeerd. Elke overeenkomst met bestaande woningbouwverenigingen uit Enschede gevestigd aan Boulevard 1945 berust op zuivere opzet en is bedoeld om mijn frustratie van mij af te schrijven.
Na het IKEA incident zou je verwachten dat het inrichten van een kamer makkelijker gaat. Het aantal keuzes is immers een stuk kleiner. Je hebt 3 meubels, vier hoeken waar je ze in kan zetten. Dat geeft in totaal permutatie 3 uit 4 = 24 mogelijkheden. Appeltje eitje. Kat in 't bakkie. Eind van de dag: nope, niet het geval.
Aaah! Drukte! Stress! Prikkels! Chaos! Nee. Ik ben niet naar een deadmau5 rave geweest waar ik 3 uur op een slee achter 2 labradoodles met belletjes aan hun poten heb gehangen. Dat was rustgeven geweest. Nee, vorige week ben ik aan het verhuizen geweest. Shit. Het initiele klussen valt nog wel mee. Laminaat leggen. Dat kan ik. De stress begint bij een "leuk dagje uit" naar de I-freaking-KEA. Voor wie niet zo goed begrijpt waarom de IKEA zwaar is (vrouwen) de volgende omschrijving.
Oké. Ik ben er uit. Ik word niet serieus genomen. Nooit niet. Door niemand niet. Nu kun je zeggen: "ja, dat krijg je ervan als je constant kolder over jezelf op het internet zet waarvan de ene helft onwaar is en de andere helft gewoon niet klopt". En dan zou je volledig gelijk hebben.
Mijn huis is een effectief fort geworden. Dit bedoel ik op de meest letterlijke manier mogelijk. Het huis waar ik woon is sinds enkele weken een degelijke vesting omheind door hekken, een kanaal, belegeringswerken, kanonnen en een klein leger. Wat is er aan de hand? Nou, ik denk dat ze de riolering aan het vervangen zijn. Maar het blijft twijfelachtig, de opgetrokken defensieve linie zou met evenveel gemak dienst kunnen doen om een klein leger zombies het hoofd te bieden.
Oké. Ik ben dus een student. Masterstudent. Je zou dus verwachten dat ik de basisvaardigheden van een komkommer heb. Doordeweeks ben ik bezig met zaken als Algoritmes, Statistische modellen van derivaten, arbitrage-bewijzen, programmeren. Het is dus niet gek om te denken dat mijn intellectuele capaciteiten in het waarneembaar spectrum zitten. Naast mijn studie ben ik eigenaar van een, goed lopend, webdesign bedrijf. Je zou dus verwachten dat ik, bruut gezegd, íéts kan. Waarom dan. In des hemelen naam! Laat ik steeds mijn sleutels binnenliggen!
Terwijl ik een Coca-Cola aan het drinken was en een Mars aan het eten was bezocht ik met enkele vrienden de film Transformers. Een film die zo huilend slecht was dat de hoogtepunten gevormd werden door de product placements. Ik geef de film 10/10 voor special effects, 2/10 qua verhaal en 8/10 voor clichés.
Oké. Ik ben dus ook genomineerd om hier aan mee te doen. Nog bedankt daarvoor trouwens. Dus daar gaat ie dan.
Een verhaal over sporten, reizen, pelgrimeren, snode plannen, losgaan en een aanzoek.
Vorige week donderdag was ik bij het gala van Ichthus Leiden. Normaliter kom ik daar nooit, maar mijn vriendin had een date nodig. Nu had ik een mooie speech voorbereid. Een paar mooie woorden delen met deze lieve, zoete, brave, lieve, schattige, guitige, club. Leek me sympathiek van mezelf. Wat bleek? Hebben niet de traditie om externen de mogelijkheid te geven tot een speech. Tutjes. Om een lang verhaal kort te maken. Speech. Uitgeschreven. Blog. Hallo Allemaal,
Afgelopen weekend was het jeugdkampf. Een weekendje naar de een of de andere obscure kampeerboerderij met de hangjongeren. Sebastiaan en Sjors als mede-leiding aanwezig. Stuk voor stuk zijn we best capabel. Maar gezamenlijk? Een laffe half-capabele bende van alles-aan-elkaar-klooiende pinda's. Kortom, moest dit weekend wel een ramp worden.
Wow. Wat een idee. Je wilt eigenlijk nog helemaal niet trouwen, maar je merkt dat je vriendin van die hints blijft geven. En mensen om je heen beginnen af en toe te vragen: "Goh, zou je haar niet eens een keer vragen". Aan alle kanten wordt er aan je geschud om nu eens te gaan proposen, maar eigenlijk wil je nog niet. Niet iets dat ik herken verder hoor. Echt niet. Heus niet.
Zo. Maandag na verenigingsweekend. Kop koffie en een stuk schrijven over de intens leerzame en diep-spirituele tijd die we daar als vereniging vol met hipster-christen-tuig konden hebben. Ik spreek hier bewust over "konden hebben". Het was ook erg goed mogelijk voor optie twee te gaan: een niet al te leerzame niet-zozeer-spirituele tijd die bestond uit in de zon op een surfplank liggen, sport, gek doen, in intieme gesprekken bij kampvuren mengen, zwemmen, fotografie, zwemmen met een fotocamera op je hoofd geductaped en languit in het gras liggen. Ik koos voor optie twee.
Of: Nostalgie is van alle tijden Zo. De baard is onderwerp van discussie en gesprek. Vragen die spelen zijn; Is de baard weer hip? Mogen mannen een baard dragen? Mogen vrouwen een baard dragen? De baard voor mannen, en vrouwen, is weer helemaal terug in het straatbeeld. Trendwatchers speculeren al of vrouwen komende zomer ook snorretjes gaan laten staan. Van die foute ambtenaren snorretjes.
Laat ik achteraan in de kerk gaan zitten. Sorry, ben wat laat. Waar zijn we? Psalm 112. Nieuwe of oude berijming? Oude. Gaap. Hoezo was je te laat? Moest mijn kado nog inpakken. Organist is wel aardig goed, zou mooi zijn als hij een stuk Bach speelt. Wel beetje een statische dienst, of niet?