Wat je ook doet, doe het als een malle.
Gisteravond weer kring. Moeite om mijn aandacht erbij te houden. Wat nogal typisch is, het ging over de doop, een onderwerp waar ik als baptist uiteraard een enorm sterke mening over heb. Want als we als christenen binnen Nederland niet meer echt relevant zijn dan kunnen we altijd nog onderling stennis schoppen over dingen die zelfs onszelf niet meer boeien.
Wel alle heilige bitterballen nog aan toe zeg. Ik ben afgelopen weekend bij mijn volle verstand en volledig uit vrije wil op 2.5 km uit een freaking vliegtuig gesprongen. Voor de fanaten die zich na afloop van vorige zin niet afvragen "ben je ongedeerd?" maar "welke vliegtuig was het?": een Cessna Caravan p208. Voor iedereen die niet bestaat uit een processor met bijbehorende elektrische circuits en die zich rechtens tot de groep "mensen" mag rekenen: Ja ik ben ongedeerd, het was fantastisch, ik heb genoten, en ik hing aan een parachute (static line, ik sprong dus solo).
In een christelijk wereldje waar het volledige geloof soms gedevalueerd wordt tot emotioneel stabiel zijn en aan jezelf werken is het heerlijk als er eens een avond is met intelectuele inhoud. In dit geval gisteravond bij Navigators Enschede. Even tussendoor, we hebben het dan wel constant met elkaar over aan jezelf werken, groeien in geloof, Jezus volgen en dat soort dingen. Maar dat blijft dan nog steeds afstandelijk en in abstracte termen. Dus al met al is het intellectueel onuitdagend én durven we het niet dichtbij te laten komen.
Vorige week bloed doneren, gek genoeg blijf ik het elke keer leuk vinden. Wat typisch is, het is eigenlijk niet meer dan een fietstocht van een uur waarbij er halverwege bloed afgetapt word. Ach, ik vind het ook allemaal gewoon interessant. Zoals altijd binnen enkele minuten door de keuring heen. Bleek maar net hoog genoeg HB te hebben, kortom, ik moet van de dokter meer vlees hebben! Vervolgens in alle rust en ontspannenheid in zo'n martelstoel gaan zitten. Heerlijk, bloed geven is niet eng, ik ga niet zoals de eerste keer bijna flauwvallen (want alle keren daarna gingen prima).
Aankomende zomer ga ik weer met Ahtletes in Action een project doen. Dit jaar mag ik teamleider zijn bij baptistengemeente het Trefpunt, een gemeente waar ik zelf ook vaak kom. Samen met Baukje overigens, die ooit mijn zomerkamp leiding was. Ja, het christelijk wereldje blijft klein. Goed, daarvoor hadden we gister na de dienst afgesproken met alle geïnteresseerden van de jeugd, om plannen te maken voor sponsoring enzo.
Zo, afgelopen weekend was het jaarlijkse lenteweekend bij Navigators Enschede. Dit hele weekend was opgezet door een stel oude rotten, doorwinterde veteranen en eersteklas bazen waar we u tegen zeggen. Een groep die nog eenmaal wilde vlammen voordat het grootste deel volgend jaar lid-af zou worden. En dat hebben we geweten, het was een fantastisch weekend waarbij tot in de kleinste details alles doordacht en goed uitgewerkt was. Het thema was overigens "vroeger was alles ... anders".
Als een vuistregel bij Navigators Enschede: "Hoe langer een afkorting van een overleg hoe belangrijker de aanwezigen". Zo was er gister KBFtNO, kandidaatsbestuur en FT nestoren overleg. Dat zijn wel echt zo'n beetje alle bobo's der NSE die samen komen en dan dingen zeggen als "volgens mij is het om de cultuur in een grote vereniging te bewaren belangrijk om de kleine en middelgrote groepenstructuur verder te benadrukken". Of dingen als "Dorien, kun je koffie halen?". Die laatste was mijn eigen bijdrage deze avond.
Mooie trefavond afgelopen dinsdag bij NSE. Het ging ouderwets, degelijk christelijk, orthodox doordacht, enzo, over "vermaning". Een belangrijk onderwerp! Was een goed verhaal. Theoretisch degelijk onderbouwd. Hoe vermaning, elkaar aanmoedigen en aanspreken, een plaats moet hebben tussen christenen onderling. Wauw. Vuistregels daarbij: vermaning vind altijd plaats binnen een geloofsgemeenschap, de Heilige Geest heeft daar een rol in en het gaat meer om elkaar bemoedigen het goede te doen dan elkaar afkraken als dat niet het geval is.
Avond over persoonlijk getuigen. Wow. Zo'n 90% van de lezers zal ergens halverwege die eerste zin afhaken. Now to business. We hadden gisteravond dus een avond over persoonlijk getuigen. Het idee: we gaan bij elkaar zitten en rakelen een hoop clichés op over hoe christenen in hun leven kunnen laten zien dat ze geloven. De standaard dingen: andere kleding, niet roken, niet drinken. En daarin laten zien dat je heel anders bent. Zodat iedereen je vragen gaat stellen over waarom je dat doet.
Jeej. Wat is dat toch met sprekers uit de evangelische hoek en stokpaardjes. Wat een heerlijke geruststelling zijn die mensen toch altijd weer. Het maakt geen klap uit waar je ze over vraagt te spreken, ze hebben het toch wel over hun stokpaardjes. Heerlijk. Zekerheid. Relevantie maakt niet uit, diepgang is niet interessant, iets nieuws horen of nieuwe inzichten opdoen boeit allemaal niet. Als er maar een serie quotes, tegeltjeswijsheden en in christelijk Nederland geaccepteerde dogma's neergegooid worden. Dan doet daarna het hele publiek slik. En borrel.
Oh ja. Dus blijkbaar ga ik volgend jaar in het bestuur van de Navigators. Samen met 4 andere dodo's die bereid zijn om hun tijd en energie daar in te steken. Ik was gevraagd om dat te doen. Stond op het punt om nee te zeggen omdat het qua studie niet uit kan toen ik me bedacht dat het me wel heel erg leuk leek. Kortom, een proces van veel te lang wikken, wegen, financiën uitzoeken, multicriteria-analyses maken, praten met bekenden, aanpassingen doen aan eerdergenoemde multicriteria-analyses en uiteindelijk nog niet weten wat ik moest. Toch maar besloten wel te doen.
Tja. Je bent een christen. En je bent student. En het is waardevol die twee zoveel mogelijk te combineren. Om niet als een christelijk subcultuur kluizenaartje af en toe op de campus te verschijnen en daar net genoeg studiepunten te halen om te kunnen verantwoorden dat je uberhaubt aanwezig bent. Om niet volledig wereldvreemd je hoofd te vullen met allerlei christelijk braafheid en clichés, om vervolgens onder medestudenten en anderen de meest irritante klootviool mogelijk te zijn.
De afgelopen tijd zijn we met een groepje na afloop van StudentAlpha langs een aantal kerken aan het gaan. Echt extreem aan het kerkshoppen. Als degelijke orthodoxe christen heb ik natuurlijk een enorme moeite met kerkshoppen. Het constant op zoek zijn naar een kerk waar je je lekker voelt totdat je uiteindelijk bij een heel "vrije" evangelische of pinkster gemeente uitkomt om vervolgens helemaal af te haken. Want hele "vrije" evangelische of pinkster gemeenten daar moet je altijd zo vrolijk en vol geloof zijn. En de koffie is er karig.
Vanavond weer trefavond bij NSE. Zie er weer naar uit. Kan me van enige tijd geleden nog een avond herinneren waar we een enorm liefelijk, saai, braaf christelijk onderwerp als "stille tijd" behandelden. Achteraf een hoogst interessante avond. Het ging dan ook over jonge, uitgeputte, hijgende stellen die bezweet tegen elkaar aan liggen nadat ze "bijbelstudie" gedaan hebben. Althans, dat is wat ik me er nu van kan herinneren. Vanavond komt er een jong echtpaar uit Utrecht spreken over relaties en seks. Dus dat moet helemaal interessant worden.
Wederom zittende achter mijn computer om ein-de-freaking-lijk weer eens mijn dagboek te gaan bijhouden (en nu echt!) kwam Roelof binnen lopen, hij probeerde iets eetbaars te construeren uit ons groentepakket. "Dinand? Kan ik rode bieten combineren met venkel?", nadat ik bedacht dat hij geen grap maakte hem vriendelijk uitgelegd dat ik niet het idee heb dat de Heer dergelijke groenten bedoelt heeft om gezamelijk in een maaltijd te verwerken. Even later kwam hij weer binnen, of chinese kool rauw eetbaar was. Hoogst benieuwd wat we zouden gaan eten.