Een voordeel van treinreizen is dat je interessante mensen tegenkomt. Zit altijd wel een leuk iemand tegenover/naast/achter je. Althans. Niet per sé interessant omdat ze zelf iets leuks vertellen. Alle boeiende stuff die verzin ik eigenlijk erbij. Laat ik een paar voorbeelden geven. Misschien ga ik dat wel vaker doen. Dit keer een serie over "forenzende hipsters met hun eigen startupcompany".
De eerste dag van het jaar dat de zon langer dan 4 seconden onafgebroken schijnt kun je twee dingen doen: je kunt als een malle een enorme zonnebril opzetten. Het ziet er zo mysterieus uit en het mag, want: "zonneschijn". Daphne en ik zijn niet zo. Wij laten ons niet gek maken door een beetje lente. Wij blijven lekker nuchter. Wat hebben jullie afgelopen weekend gedaan? Nou, het was mooi weer, dus we hebben een wandeling gemaakt. Op zondag. Zo'n 15km, want het zonnetje scheen zo lekker.
Een gedachtenexperiment. Over Rente. Het is niet zo dat ik tegen rente ben. Maar toch. Door de eeuwen heen zijn velen dat wel geweest. Vaak uit aversie tegen woekerrentes en sociale ongelijkheid.
Na enkele jaren geen ov gebruikt te hebben reis ik sinds kort weer met de trein. Ik heb er nu 3 dagen forenzen opzetten. Dus in alle redelijkheid denk ik wel dat ik nu mag doen alsof ik alles over treinreizen weet. Als zo'n echte openbaar-vervoer-veteraan. U kent me. Ik bedoel. Joh. De NS tegenwoordig. Ik heb vandaag de complete vertragingsbingokaart vol. Heb alle smoezen gehad. In totaal 2.5 uur vertraging. Vanochtend had ik werkelijkwaar tussen Enschede en Hengelo, die op een enorme 20km afstand van elkaar liggen, al een uur vertraging. Ik quote de omroepberichten, letterlijk.
Vorige week was ik op een banenmarkt. En ik ben een dummy. Dus het lijkt me dat ik iets relevants kan zeggen over banenmarkten, voor dummies. Oh. Eigenlijk heette het geen banenmarkt, maar de "Bedrijvendagen". Maar laten we eerlijk zijn, we weten allemaal dat de aanwezige bedrijven daar staan om capabele en goedkope loonslaven te ketenen.
Twee weken terug. Broederweek. Voor iedereen die niet weet wat dat is (praktisch iedereen). Dat is een week waarop alle christelijke studenten onder hun steen vandaan komen. En dan gezamenlijk onder een andere steen gaan zitten. Een week lang verbroedering, gezelligheid en awkward "ja, serieus waar moet je het over hebben met dat tuig van andere verenigingen"-gesprekken onder het mom van "eenheid is zo slecht nog niet".
Oprecht respect voor langdurig werklozen. Echt. Wow. Doordat ik nog op zoek was naar afstudeerstage zat ik ook thuis. Ik verveelde me binnen een week al flink de pleuris. Shit, wat is het saai om niets te doen te hebben zeg. Eerst leek het nog wel leuk. Had er wat werk voor Dcreative naast en eindelijk eens wat tijd om ouderwets te gamen met vrienden. Maar na twee dagen gezond doorwerken had ik al het achterstallige werk afgerond. En was ik ook voor Dcreative weer bij. VERVELING!
Goed. Heb het op mijn hart gekregen om het te hebben over gokken, drinken en valsspelen. Kortom, mijn onderzoekje samen met Nico over blufpoker. Dit word een nerd-post van de bovenste plank. Dus keep walking mensen, nothing to see here. Maar ook: hele spacy geanimeerde gifjes op het eind. Aanrader.
Afgelopen dinsdag had ik beloofd wat van mijn belevenissen in dat hyperchristelijke-geloofs-epicentrum met de naam "gebedskamer" te delen. Nou. Een paar korte aantekeningen dan. Korte recap: maf christelijk-studenten-concept, een week lang in dezelfde kamer wordt door afwisselende mensen constant gebeden. Want voor zowel gebed als vastgoed geldt, blijkbaar, dat er drie dingen uitzonderlijk belangrijk zijn: locatie, locatie, locatie.
Gister had ik een solicitatiegesprek. Uitslag daarvan krijg ik nog. Het leek me verstandig daarover al mijn gevoelens uit te schrijven en openbaar online te zetten. Zie niet in hoe dat een probleem kan zijn.
Sinds afgelopen weekend weer nieuwe motivatie qua schrijven in dit online dagboek. Zonder capsones of arrogantie, het geheel zal stralen als een helder baken van inspiratie in een donkere wereld voor vele generaties die nog zullen volgen. Ja, morgenochtend zorg ik dat ik op tijd op sta, een stuk schrijf en daarna als vrolijk en opgewekt persoon samen met studiegenoten mijn laatste tentamen kan leren. Uur of 7 eruit, 8 schrijven, 9 aan studie. Vlak voor ik in slaap val lig ik heerlijk te dagdromen over de grootse, scherpe, heldere en diep hoopvolle dingen die ik hier zal optekenen.
Goed. Afgelopen weekend was ik weer naar focus. Altijd een mooi weekend om een flink dagboek stuk over te schrijven. Niet alleen is het een weekend dat ik als brave-christen elke keer stiekem toch wel weer mooi vind. Maar het aantal rare-christelijke-subgroep-dingetjes is dusdanig groot dat ik meestal in 10 minuten razen op een toetsenbord enkele a4tjes vol heb. Want als christenen kunnen we soms zo bizar, vreemd en ongelovelijk weird met mekaar zijn dat zelfs ik als intens brave hendrik er om moet lachen.
Op sommige dagen is het zo grauw en guur buiten. Zoals afgelopen maandag. Dan wil je gewoon opgeven, je pyama aandoen een kop warme chocolademelk maken, onder de dekens kruipen, een duim in je mond doen en wachten totdat het er buiten allemaal wat vriendelijker uitziet. Soms heb je dat. Als je geen man bent althans. Want wij mannen, wij hebben helemaal geen gevoelens, serieus, gevoelens zijn voor vrouwen.
Er wordt wel eens gezegd dat de relevantie van een nieuwsitem lineair oploopt met Doden/Afstand2. Maar dat verklaart niet waarom de aanvallen op de twin-towers wel de media haalden maar de terreurdaden van Koni niet. En duizenden doden door Boko Haram enkel met tegenzin.