The writer, having lost his way in a gloomy forest and being hindered by certain wild beasts from ascending a mountain is met by Virgil, who promises to show him the punishments of Hell, and afterwards of Purgatory; and that he shall then be conducted by Beatrice into Paradise. He follows the Romand Poet. Dante Alighieri - The Divine Comedy - Inferno - Canto I
Vandaag een eigen interpretatie op één van de bekendere werken van Piet Mondriaan.
Laat ik met een statement beginnen. Vissen zijn saai. Mega. En ik kan het weten, want ik heb sinds enige tijd een aardig aquarium op mijn kamer staan. Niet alleen dat, ik heb ook al menig avonduur besteed aan het nauwkeurig observeren van die beesten.
Na vele jaren van strikt-oneenzame contemplatie en het doordenken van de meest belangrijke werken uit de wereldliteratuur ben ik gekomen tot deze vuistregel voor het leven. Wat je ook doet, doe het als een malle
Vorige week was de eerste keer. Ik schaam me er ontzettend voor, maar ik kan er niets anders van maken. Ik had nog zo gehoopt dat ik zou wachten, tot tenminste het huwelijk. Maar het mocht niet baten, vorige week was het zo ver. De eerste keer, ik zal het nooit vergeten vrees ik. We dronken vruchtensap, met zelfgemaakte taart. Het was een mooie dinsdagavond. We zaten op kring.
Goed, al enige jaren hint ik dat ik allerelei zaken toevoeg aan mijn "conferentiehandboek". Dit moment, uren voor "Focus" de landelijke conferentie van de Navigators, leek me een mooi moment om alle pareltjes van wijsheid die ik in de jaren op christelijke conferenties verzameld heb uit te werken tot een degelijk artikel. Ik hoop dat met het tijdig schrijven van dit artikel (op het moment dat iedereen zijn tas zou moeten inpakken voor Focus) ik nog kan voorkomen dat er een groot aantal beginnersfouten gemaakt word.
Dit word een lange "ik heb kerstvakantie gehad" blog. Vooral niet lezen. Kerstvakantie, hoogst oninteressant. Erg oninteressant, alleen al omdat het zo voorspelbaar is. Week één, ja, de hele week, bij de (schoon)familie langs voor allerhande kerstdiners. Ja lekker, nog meer eendenborstfilet. En och, doe nog maar een stukje zalm met brie. Een week lang mezelf volledig compleet tonnetje rond gegeten, stond op klappen.
1 Freaking-Januari. De datum waarop iedereen zichzelf voor de gek houd en dingen beloofd om anders te gaan doen. Want we weten allemaal dat jezelf aanpakken niet een proces is dat vandaag begint, faalt en morgen opnieuw gestart word. Maar dat dat te maken heeft met het kiezen van een geschikt (toekomstig) moment waarop je spontaan wel de discipline kan opbrengen om te doen wat je eigenlijk wilt. Vlug, er komt een magische datum aan. Ga jezelf allemaal dingen beloven die je anders gaat doen.
Benedictus is cool. Niet de vorige paus, waar we niets meer van horen gek genoeg, maar de monnik naar wie deze zichzelf vernoemd heeft. Korte introductie, ronduit gechargeerd. Rond het jaar 400. Er waren in die tijd monnikenordes. Dat waren dudes die in een klooster samenleefden volgens een serie voorschriften waar ze zich aan hielden. Die voorschriften werden dan ook wel een "regel" genoemd. En je had heel wat van dat soort "regels".
Hier moest ik aan denken, nadat ik afgelopen week zelf een wake-up light gemaakt had om ervoor te zorgen dat ik 's ochtends wakker word van licht in mijn volledig licht-dichte kamer. Eerste wereld problemen ten top. Deze nieuwe vorm van strips maken bevalt me wel. Ik kan me helemaal uitleven op lettertype's en andere hipster dingen. En misschien ga ik sommige ooit wel als poster afdrukken, zijn ze best geschikt voor. Verduisteringsrolgordijn van de IKEA en een wake-up light van Philips. Om natuurlijk wakker te worden wanneer dat mij uitkomt.
Al weken is er een symbool-discussie over zwarte-piet. Je zou bijna vergeten dat sinterklaas ook gewoon leuk kan zijn. Je zou bijna vergeten dat surprises ook gemaakt moeten worden en gedichten geschreven. Je zou ook bijna vergeten dat sinterklaas vieren met een familie van 6 al een avond kost. Hoe dan in naam van de grote pepernotenfabriek gaan we aankomende donderdag met 60 man van de Navigators surprises uitwisselen en gedichten voorlezen? Ja, u leest het goed. We zijn met 60 man, we hebben lootjes uitgewisseld en moeten allemaal gedicht+surprise maken.
Soms is het nodig een ode te brengen aan iets dat groter is dan jijzelf. Momenteel, in mijn geval, koffie. Zonder koffie zou ik niet zijn waar ik nu ben. Letterlijk. Want waar ik nu ben is op de kop aan het plafond hangend. Ik moet minder koffie gaan drinken.
Vorige week maandag. Telefoon ging. Was Erik. De spreker van de avond er op was uitgevallen. Of ik kon invallen. Maakte niet zoveel uit wat ik zei, als ik maar langs kon komen. Ik had een tijd terug iets gezegd over ondernemerschap in de huiskamer van een Katholieke studentenvereniging. "Herhaal dat maar, is goed genoeg". Nou ja, ik wil best 's ochtends nog iets voorbereiden hoor, om op het laatste moment alsnog te dienen door mijn grote bakkes open te hebben. Want. Heh. Zo zijn wij, sprekers. *veegt stofje van schouder*
Ik wil geen doemdenker zijn, maar ben ik de enige die dit fout ziet gaan?
